- ژانر:کمدی, درام
- کارگردان:Pamela Adlon
- نویسنده:Pamela Adlon, Louis C.K.
- زبان:English
- ستارگان:Pamela Adlon, Mikey Madison, Hannah Alligood, Olivia Edward
- مدت زمان:22 دقیقه
- امتیاز:7.8 از 11,929 رای
- تاریخ انتشار:8th September 2016
خلاصه داستان:
سریال چیزهای بهتر Better things و تولد دوباره پاملا ادلون
پاملا آدلون که بیشتر به خاطر نقشهای مکمل صریح و سختش در سریالهایی مانند لوئی و کالیفرنیکیشن شناخته میشود، در سریال چیزهای بهتر کمدی بیوگرافی جالبی که با لوئی سی.کی دوست و همکار دیرینهاش، که بسیاری از قسمتهای ابتدایی را نوشت، خلق کرده به عنوان مادر مجرد سم فاکس، بازیگر هالیوود درخشنده است. چیزی در آدلون وجود دارد که سه بازیگر فوق العاده که در نقش بچههایش بازی میکنند: مایکی مدیسون در نقش مکس، نوجوان مبهم، هانا آلیگود در نقش فرانکی فرزند میانی تند و تیز و اولیویا ادوارد تحسین برانگیز در نقش دختر کوچک و فرزند آخر خانوانده به اسم دوک در دنیای Adlon خود را در خانه ساختهاند و آن را با حرکات غریزی و صمیمی زندگی واقعی غنی کردهاند، اما با پایان یافتن فصل دوم و ادعاهایی که در مورد رفتار جنسی لویی سی.کی ظاهر شد و کمپین me too، به نظر میرسید که چیزهای بهتر میتواند از این اظهارات دچار آسیب شود. پس از آن، ادلون رابطه خود را با سی.کی و با مدیراجرایی مشترکشان دیو بکی قطع کرد.
پاملا آدلون همه کارها را انجام داده است: کودک نو پا در یک پوشک در یک اپیزود دهه 1960، به دست آوردن یک امی برای صداپیشگی بابی در King of the Hill، بازی کردن یک Proto-Vulcan در Star Trek: The Next Generation و تمایش سقوط یک عیاشی در کالیفرنیکیشن.
اکنون چهارگانه نوشتن، کارگردانی، تهیه کنندگی و بازی در سریال چیزهای بهتر (Better Things) است که چالش جدید زندگی اوست، کمدی براساس زندگی وی به عنوان بازیگر و مادر مجرد، مادری که ممکن است شرایط خاص را سخت بداند، اما به ندرت گزینه تسلیم شدن برایش وجود دارد. سم با چیزهای زیادی غرق شده است. یک مادر تنها سه دختر با سن و خواسته های متفاوت را بزرگ میکند و مراقب مادر خود است که در آن نزدیکی خانهای دارد اما ممکن است نتواند تنها زندگی کند. سم همه اینها را با ترکیبی از مادری کردنهای آزاد، شوخطبعانه و عشق سرسختانه اداره میکند. شیوه فرزندپروری سم در قسمتهای دیگر زندگی او تاثیر میگذارد و روابط خارج از محیط خانهاش را دچار چالش میکند.
اپیزودهایی در سریال better things وجود دارد که بیننده را شگفتزده میکند، چیزهایی که پاملا آدلون، خالق و ستاره نمایش آن را تصور میکند و بیرون میکشد، شبیه چیزی نیست که همیشه بتوان در تلویزیون دید.
برای تماشای “چیزهای بهتر” ، باید درک کنید که زندگی وقتی دوربین خاموش است یا حتی وقتی به سمت دور نگاه میکند ادامه دارد. سم با افراد جدیدی ملاقات میکند، چیزهای جدیدی را تجربه میکند، با همسر سابقش متحد میشود و آدلون لحظههایی از آن قوسهایی را که برای او مهم هستند را به تصویر میکشد.
سریال “چیزهای بهتر” شامل یک لایه از زندگی بازیگران است که به ندرت مورد کاوش قرار میگیرد. سم مشهور یا کسی نیست که برای معروفیت مبارزه کند. او به اندازه کافی موفق شده است که برای نقشهای تلویزیونی قدیمی خود شناخته شود، اما نه به اندازه کافی برای داشتن یک سبک زندگی افسانه از آن.
نتیجه، یک سریال کوچک و در عین حال بزرگ است. درباره سریال better things اغلب به عنوان نمایشی بحث میشود که تصویری صادقانه و خام از مادر بودن و روابط پیچیده بین دختران و مادران در هر سنی را ترسیم میکند. سریال این کار را به طرز شگفت انگیزی انجام میدهد، جایی که این نمایش به بررسی کارهای پیش پا افتاده روزمانند فعالیتهای مدرسه یا لیستی از هزینههای خانه می پردازد که از روی قبض کارت اعتباری خوانده میشود، متوجه میشویم از سورئال لذت می برد: ارواح همیشه در Better Things ظاهر شدهاند. در قسمت پایلوت، ما پدر فقید سم را ملاقات میکنیم، در حال صحبت کردن با دخترش در مورد حقایق سخت و همدلی با او. این یک مجموعه تلویزیونی کلاسیک است، یادآوری حضور گذشته. تا فصل سوم، زمانی که فهمیدیم دوک هم میتواند او را ببیند – و اینکه او را ترساند – که ما فهمیدیم پدر سم یک شبح است، نه فقط یک طرح کاملاً راحت از ناخودآگاه سم. این جذابیت سریال Better Things است. فقط وقتی فکر میکنید میدانید چه انتظاری داشته باشید، راهی متفاوت را طی میکند.
از نظر یک بیننده عادی، سریال چیزهای بهتر شبیه به کمدیهای نیم ساعته دیگر است که در عصر مدرن ساخته شده است. اما از همان لحظههای ابتدایی، این سریال چیزهای بی نظیری را به عنوان واقعیتی از زندگی عادی ارائه میکند که شایسته ذکر بیشتر نیست. حتما به تماشای این مجموعه جذاب بنشینید. پاملا ادلون در سریالی ایفای نقش میکند و ریاست آن را برعهده دارد که به نظر میرسد هدف عمیق آن ایجاد لحظاتی است که تمایز بین شخصیت، بازیگر و بیننده را از بین ببرد و باعث شود که احساس کنیم همه با هم در آن هستیم، خواه این را درک کنیم یا نکنیم.
نظرات کاربران