فیلم دستیار The Assistant با بازی جولیا گارنر درباره هشتگ me too

خلاصه داستان:

فیلم دستیار The Assistant اثری آرام و با آرزوهای بزرگ، یک بیانیه فرهنگی قابل توجه در قاب سینماست.

کیتی گرین در فیلم دستیار The Assistantیک روز از زندگی یک کارمند سطح اول صنعت فیلم را نمایش می‌دهد و جنبه هایی از هشتگ MeToo و رسوایی هاروی واینستین را بدون اینکه اشاره مستقیمی کند، مطرح می‌کند.

جین، با بازی جولیا گارنر (که به خاطر بازی در Ozark موفق به کسب جایزه امی شد) دانش آموخته دانشکده‌ای معتبر است که خود را به عنوان دستیار کم سن و سال یک رسانه سرگرمی بی نام در نیویورک می‌بیند. این انتصاب ممکن است نوید فرصت‌های بزرگی را در پیش داشته باشد، اما در عین حال کاملاً روحیه او را تخریب می‌کند. در سکانس ابتدایی جین را می‌بینیم که قبل از طلوع آفتاب به دفتر می‌رود و چراغ‌های بالای میز همکارانش را روشن می‌کند – وظایف او بسیار کوچک و در عین حال عجیب و غریب است. تهیه قهوه، تغییر کاغذ در دستگاه کپی، سفارش ناهار  و ترتیب مسافرت و اقامت برای یک لیست دائماً در حال تغییر مدیران اجرایی و مشتریان دست و پا چلفتی. بقیه شرکت به آرامی در اطراف او زندگی می‌کنند.

هنگامی که رئیس او از دفتر خارج می‌شود، جین با احتیاط آنجا را تمیز می‌کند، مواد زائد پودر شده را از روی میز پاک می‌کند، سرنگ‌های استفاده شده را از سطل زباله خارج می‌کند، گوشواره‌های مشکوک رها شده از فرش را بیرون می‌کشد، حتی لکه‌ها را از روی کاناپه تمیز می‌کند.

در طول یک روز که در آن جین کاری جز تأمین نیازهای او انجام نمی‌دهد، ما می‌بینیم که جین دو ایمیل جداگانه عذرخواهی می‌نویسد که هر دو شامل این اطمینان تحقیرآمیز است که “شما را دوباره” ناامید نخواهم کرد. بعداً، هنگامی که راننده رییس به جین می‌گوید رئیسش فکر می‌کند او “باهوش” است، این دستیار رقت انگیز متاسفانه از این تعریف دست دوم خوشحال می‌شود. همزمان با انباشته شدن زحمت فیزیکی کار جین – تمیز کردن ظروف، بیرون آوردن زباله‌ها، برش کاغذ – وی شروع به مشاهده شواهد و بدترین رفتارهای رییس می‌کند.

در این اکوسیستم سمی، هیچکس علاقه‌ای ندارد که برای جین یک دختر جوان آسیب پذیر که به تازگی از بویز، آیداهو به آنجا منتقل شده ابراز نگرانی کند و به نظر می‌رسد قربانی بعدی رئیس درنده خود باشد. با یک ایده درخشان، گرین تصمیم می‌گیرد تا هیولا را در مرکز این هزارتو خارج از صفحه نگه دارد، حضور رئیس بی چهره جین که عمدتا با صدای خنده‌اش ثبت شده و فریادهایش از پشت درهای بسته و خطوط تلفن است. این یک انتخاب زیرکانه است که جهانی بودن را به این شبح غیبی اعطا می‌کند، در عوض توجه ما را به طور قطره‌چکان به جنایات او معطوف می‌کند که دشمنان خود را ساکت می‌کند و افراد زیرمجموعه خود را عملا به همدستان تبدیل می‌کند. متأسفانه، گرین به ما نشان می‌دهد که چطور رفتار رئیس در این محل کار توسط همه پذیرفته شده است.

برای مدتی، فیلم دستیار The Assistantبه نظر می‌رسد که به راحتی می‌تواند ساعت‌ها در دنیای جین معلق باشد اما پس از آن یک پیچ و تاب ظریف به فیلم تزریق می‌شود، زیرا ناگهان به جین وظیفه آموزش و کمک به یک دستیار جدید (کریستین فروزت) محول می‌شود.

فیلم دستیار The Assistant که از تحقیقات بی‌عیب و نقص در مورد شرایط کار تحت نظر هاروی واینستین و چگونگی تأثیر آنها بر بسیاری از زنان جوان حتی در مورد حقوق و دستمزد آنها ساخته شده است، به عنوان یک تجمع تدریجی از جزئیات پیچیده، نقشه برداری از روال طاقت فرسای شخصیت تا زمانی که به منطقه خصوصی و شخصی تبدیل می‌شود، گسترش می‌یابد. گرین با تمرکز استادانه بر روی بخش‌هایی از گفتگوهای تجاری، صدای کلاویه صفحه کلیدها و تلفن‌های زنگ دار، فضایی را ایجاد می‌کند که به شکلی بی‌نظیر ماهیت  کار جین را ترسیم می‌کند: او یک باره در مرکز عمل است و کاملاً از آن دور است.

همانطور که فیلم دستیار The Assistant فرآیندی را در بر می‌گیرد که از طریق آن یک مرد زنی را به واسطه پول یا قدرت یا مقام کنترل می‌کند، همچنین نشان می‌دهد که چگونه یک محل کار سمی دیگران هم آلوده و خالی از حس همدردی می‌کند.

مشاغل شو بیز استرس بسیار بالایی دارند، جایی که سرپرستان به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی در حال درمان سرطان هستند و کارمندان خود را تحت فشار قرار می‌دهند تا مطابق میل آنها رفتار کنند. آنها انتظار دارند پاسخ‌های فوری ایمیل‌ها ارسال شوند، از تصدیق اینکه افراد زیرمجموعه آنها زندگی فراتر از کار دارند، امتناع می‌ورزند و می‌خواهند همه کارها حتی زودتر از موعد انجام شود.

به عنوان جین، جولیا گارنر یک مستر کلاس از حرکات کوچک و نامطمئن ارائه می‌دهد. این اجرای درخشان گارنر است که، او به عنوان شخصیتی که عملاً صدا ندارد، می‌تواند از طریق وضعیت بدن، ژست‌ها و چشم‌ها چیزهای زیادی در مورد مخمصه جین بگوید. جوری که او به طور مداوم در صندلی دفتر خود ناراحت به نظر می‌رسد، نگاهی گذرا از زنگ خطر در چشمانش با صدای زنگ تلفن؛ حسی از شکست و خستگی که ساندویچ آخر شبش را تنهایی می‌خورد انگار وزن دنیا بر دوش اوست و به لطف عملکرد ظریف گارنر و کارگردانی ماهرانه گرین، ما نیز آن را بر خود احساس می‌کنیم.

در حالت ایده آل، فیلم دستیار The Assistant باعث می‌شود مردم در مورد زن ستیزی و سواستفاده‌های متعدد صحبت کنند. دنیا به فیلم‌هایی از این دست احتیاج دارد، اما لازم است که در کل پویا، دراماتیک و قدرتمندتر باشند. فیلم دستیار با افشاگری یا عمل خاصی پایان نمی‌یابد، بلکه با یک تماس تلفنی با والدین جین تمام می‌شود. آنچه پای تلفن گفته شد و نشد موارد دلشکستگی و دلتنگی است. ممکن است واینستین سرنگون شده باشد، اما تعداد بیشتری از جین‌ها وجود دارند – بدون همراه و از ترس گم شده.