فینچر فیلم منک Mank را مفصل و بدون نقص ساخته، منک یک شاهکار خیره‌کننده است

خلاصه داستان:

اگر همشهری کین را دوست داشتید عاشق منک خواهید شد و

اگر نه،از دیدن فیلم Mank لذت می‌برید

چیزهای زیادی برای تحسین در مورد فیلم منک اثر جدید دیوید فینچر وجود دارد. قهرمان داستان، فیلمنامه نویس هرمان جی منکیویچ می‌گوید: شما نمی‌توانید در طی دو ساعت زندگی یک مرد را ثبت کنید. هرمان جی مانکیویچ، فیلمنامه نویس هالیوود برای نوشتن فیلم “Citizen Kane”  همشهری کین در سال 1941 با اورسن ولز برنده اسکار شد که به عقیده بسیاری بزرگترین فیلم سینمایی تمام دوران است. حالا دیوید فینچر یک درام سیاه و سفید جدید به نام “منک” را درباره زندگی و هنر منکیویچ و الهام بخشیدن به کار خود در “Citizen Kane” کارگردانی کرده است.

منک ادای احترامی به هنر فیلمنامه نویسانی مانند منکیویچ است، بسیاری از آنها روزنامه نگار، رمان نویس و نمایشنامه نویس‌های نیویورکی هستند که به هالیوود سرازیر شدند و علیرغم شک و تردید نسبت به این صنعت، به ساخت فیلم‌های آن کمک کردند. این فیلمنامه در دهه 1990 توسط روزنامه نگار جک فینچر نوشته شده است که در سال 2003 درگذشت. اکنون، پس از گذشت سال‌ها پسرش، دیوید فینچر که درام‌های مبتنی بر واقعیت مانند “زودیاک” و “شبکه اجتماعی” را ساخته بود، فیلمنامه پدرش را به تصویر می‌کشد.

فیلم منک شاهکار خیره کننده دیگری از تصورات تاریخی، کاملاً دقیق و بی نقص ساخته شده است. سطح سیاه و سفید آن چنان غنی و محرک است که می‌خواهید در آن فرو بروید اما همزمان هم می‌خواهید به جلو خم شوید تا یک کلمه از دیالوگ‌های آن را از دست ندهید.

داستان به عقب و جلو در زمان می‌پرد و صعود مداوم منکیویچ را در رده‌های صنعت سینما در دهه 1930 و بسیاری از دوستان و دشمنانی که در این راه ایجاد خواهد کرد و در طرح “Citizen Kane” تأثیر خواهند گذاشت را نشان می‌دهد. شوخ طبعی منکیویچ باعث می‌شود جایی در حلقه داخلی ویلیام راندولف هرست باز کند که توسط چارلز دنس بازی می‌شود. منکیویچ با همدم دیرینه هرست، ماریون دیویس بازیگر با اجرای فوق العاده آندانا سیفرید، دوست صمیمی می‌شود. او نقش زنی را بازی می‌کند که منکیویچ کاراکتر «سوزان الکساندر کین» را از شخصیت او الهام گرفته است.

بیشتر صحنه‌های “حال حاضر” در فیلم Mank در مزرعه‌ای در کالیفرنیا رخ می‌دهد، جایی که منک در اثر صدمات وارده بر اثر تصادف اتومبیل به تختخواب بسته شده، با تب و تاب فیلمنامه 300 صفحه‌ای را جمع می‌کند. او فقط دو دستیار دارد – ریتا الکساندر (لیلی کالینز) برای تایپ کردن و ویراستاری و فرولین فریدا (مونیکا گروسمن) – به عنوان همراه.

اما مهمترین عامل تأثیر بر منکیویچ یک شخص یا یک مکان نیست بلکه یک کارزار سیاسی است، یک رقابت انتخاباتی بر سر فرماندار شدن در ایالت کالیفرنیا، میان دو فرد مشهور یعنی آپتون سینکلر، رمان نویس و فعال سیاسی دموکرات و فرانک مریام نماینده جمهوری خواه.

این داستان فرعی، که درمقابل مبارزات کارگری هالیوود دوران افسردگی قرار دارد، جذاب‌ترین و طنین اندازترین لحظات داستان را ارائه می‌دهد. صنعت سینما ممکن است امروزه به دلیل لیبرالیسم شناخته شود، اما Mank ما را به دورانی برمی‌گرداند که استودیوها ارتباط نزدیکی با رسانه‌‌ای محافظه کار داشتند.

گری اولدمن در درام همه جانبه هالیوودی دیوید فینچر، به طرز باشکوهی قدرت خود را به رخ همگان می‌کشد.

منکیویچ نوعی طبع شورشی دارد و از این دستکاری‌های سیاسی به شدت ناامید و سرخورده می‌شود. و بنابراین سال‌ها بعد، پس از بروز مشکلات بین او و هرست، نوشتن همشهری کین به نوعی انتقام بدل می‌شود، تصویری تراژیک و قابل لمس از مردی که یک امپراتوری گسترده رسانه‌ای را بدست می‌آورد و روح خود را از دست می‌دهد.

به محض شنیدن خبر نوشتن چنین فیلمنامه‌ای، هرست و رفقای هالیوودی او سعی می‌کنند از ساخته شدن و اکران فیلم جلوگیری کنند. جوزف، برادر خود منکیویچ،که فیلم کلاسیک هالیوودی خود را با نام “همه چیز درباره حوا” نوشته و کارگردانی کرده، از او می‌خواهد دستی را که به تغذیه او کمک می‌کرد، گاز نگیرد. اما هرمان منکیویچ عقب نشینی نمی‌کند و عملکرد گری اولدمن ترکیبی از محبت و تحقیر او نسبت به صنعتی است که او را ساخته و شکسته.

عملکرد گری اولدمن (که نتیجه تلاش‌های بیشماری است که کارگردان کمال طلب خواستار آن شده بود) چیز شگفت انگیزی است – از بسیاری جهات تأثیرگذارتر از نقش چرچیل در فیلم تاریک‌ترین ساعت که با آن اسکار بهترین بازیگری  اسکار2017 را برده بود.

این بازیگر رذایل مانکیویچ را عریان و بی‌پرده به نمایش می‌گذارد، از علاقه به نوشیدن و قمار گرفته تا بی‌توجهی به همسرش سارا، با بازی توپنس میدلتون.

او همچنین نجابت زیرپوستی این مرد را به ما نشان می‌دهد، خواه او جریان فاشیستی را که در اروپا در دهه 1930 رسوخ کرده است محکوم کند یا برای یک همکار نزدیک خود که توسط هالیوود جویده و تف شده عزاداری کند. منکیویچ در نهایت هم بدبین است و هم ایده‌آلیست. فیلم Mank ادای احترام شگفت انگیزی به روحیه مبارزه او است.

معرفی فیلم Nomadland اثری بسیار جذاب با درخشش فرانسیس مک دورمند

دییوید فینچر و اسکار برای فیلم Mank

مفصل‌ترین صحنه فیلم منک – ضیافتی به میزبانی هرست که در آن منکیویچ مست یک سخنرانی آشفته درباره ایده خود برای یک دن کیشوت مدرن ارائه می‌دهد – جایی است که فینچر در ترسیم موازی بین هرست و ترامپ کمی بیش از حد واضح عمل می‌کند (و به طور گسترده‌ای، بین مسابقه فرمانداری کالیفرنیا در سال 1934 بین فرانک مریام و آپتون سینکلر و مسابقه ریاست جمهوری سال 2020) برای فیلمنامه‌ای که قسمت اعظم آن به زیبایی نوشته شده است ، این تقریبا اضافی است.

شاید منک به اندازه شاهکارهای دیگر فینچر مثلا fight club که حرف‌های بیشتری در مورد مصرف گرایی، مردانگی و مادی گرایی امروزی داشت، ویرانگر نباشد، اما چیزهای شگفت انگیز بسیاری در منک وجود دارد – فیلمبرداری نوستالژیک، کارگردانی سیاه و سفید و  اجراهای عالی. امیدوارم دیوید فینچر اسکار بهترین کارگردانی خود را دریافت کند و سیفرید به جایزه بازیگر نقش مکمل زن که شایسته‌اش است برسد.