معرفی فیلم کودا

خلاصه داستان:

کودا یک داستان فرمولیک و دوست‌داشتنی که به بلوغ می‌رسد

فیلم کودا داستان متعارف یک نوجوان با استعداد در آغوش باز فرهنگ ناشنوایان را که بین جاه طلبی و وفاداری گرفتار شده است، نشان می‌دهد. الگوی کودا -عنوانی که برای توصیف کودکان شنوا بزرگسالان ناشنوا نیز به کار می‌رود- ممکن است به طرز خسته کننده‌ای آشنا باشد، اما این درام صمیمانه از سیان هدر فضایی را برای نگرانی هایی باز می کند که تازگی دارند.

معرفی بهترین فیلم و سریال های خارجی

روبی (امیلیا جونز)، یک جوان 17 ساله خجالتی در گلاستر، ماساچوست، تنها عضو شنوا خانواده خود است. روبی بین تعبیر کردن مکالمات روزمره برای والدینش (مارلی متلین و تروی کوتسور) و کمک به اداره قایق ماهیگیری خانواده با پدر و برادر بزرگترش (دانیل دورانت) هر روز صبح قبل از مدرسه، خسته است. از دوران کودکی، او پل خانواده‌اش به دنیای شنواها بوده است. اکنون، میل تازه‌ای برای آواز خواندن در او بیدار شده، و شاید تنها چیزی است که خانواده‌اش برای فهمیدن آن تلاش می‌کنند. جونز بازیگر بریتانیایی تقریباً بی نقص است. صدای آواز او کیفیتی هوس انگیز و تند دارد که با حسرت و کمی تنهایی همراه شده است. این اسلحه مخفی فیلم است که به طرز ماهرانه‌ای در صحنه آخر به کار گرفته شده است که او را در زیر ستاره‌ها با پدرش نشان می‌دهد.

فیلم کودا که توسط یک طرح غمگنانه قابل پیش‌بینی می‌شود – که شامل یک پسر دوست‌داشتنی، یک معلم موسیقی حمایتگر (یوجنیو دربز) و یک تست آواز به اوج می‌رسد – از این فرصت برای به نمایش گذاشتن رسا بودن زبان اشاره لذت می‌برد. (فیلم زیرنویس‌های زیادی دارد.) بازیگران به‌طور یکپارچه با هم کار می‌کنند، تاثیرگذاری فضای ساحلی به‌خوبی تحقق می‌یابد و انسجام خانواده به‌طور محکمی تثبیت می‌شود.

معرفی فیلم جولت

و اگر برخی از تعامل‌ها به ضرب‌های کلیشه‌ای یک کمدی منتقل شود، تلاش‌های روبی برای به اشتراک گذاشتن استعداد موسیقی خود (به ویژه در یک صحنه دوست‌داشتنی با پدرش) به‌طور قابل‌توجهی تأثیرگذار است.

بیش از یک بار، هدر به طور موثر دیدگاه فیلم کودا را به دیدگاه شخصیت‌های ناشنوای خود (که همگی توسط بازیگران ناشنوا بازی می‌شوند) تغییر می‌دهد. در یک کنسرت مدرسه، دوربین خانواده روبی را در میان تماشاگران نشان می‌دهد که به طور ناگهانی موسیقی متن قطع می‌شود و به ما اجازه می‌دهد تا نگاهی اجمالی به انزوای گاه بی‌حساب یک دنیای خاموش داشته باشیم.

در چنین لحظاتی، وقتی دیالوگ‌های خنده‌دار فروکش می‌کند و داستان آرام می‌گیرد، روح فیلمی پربارتر را می‌بینیم، فیلمی که ترجیح می‌دهد تماشاگرانش را غافلگیر کند تا فرمولی را که انتظارش را داشتند به آنها بدهد. این فیلم با دقت و شاید حتی بدبینانه ساخته شده است. حتی کسانی که به تاکتیک‌های آن واقف هستند ممکن است خود را در حال پاک کردن یکی دو قطره اشک ببینند.

معرفی فیلم دختر شیرین